bu günde bitti diðer günler gibi
anlamsýz,manasýz
yalnýz kalmam diyordun
bak.! yine yalnýzsýn
bir baþýna bir kader
zamanýn fütursuz tüketicisi
evlerin ýþýklarý
seni bir bir karanlýða itiyor
sevmesende,istemesende
gözlerinde umut ýþýklarýný söndüren
gölgeler
ve karþýma geçmiþ oturuyor
o na ayrýlmamýþ sandalyemde
o kadar karanlýk o kadar gece ki
içimin ürpermesini anlamasýn
hazýrým derken
korkulardan perde yaparým
sevinmesin bitikliðime
karanlýk bakýþlarý ,tokatlar gibi
acýsý dinmek bilmiyor
karþýki evler tanýdýðým o kadar insan
o kadar ölmüþler
ben o kadar ölmüþ tanýrým
ölmüþlerin çobaný gibi
bu yüzden mi yalnýzým
ya bu fersah fersah yollar
bir ben mi kaldým
eski tayfadan
her bir yolun kývrýmýnda
bir yaþam tadý
hissediyorum dilimde
biraz ekþi buruk bir tat
ama þekeri iyi
kokusu mis gibi
eskilerden kalma þarab tadý
kapatýyorum gözlerimi
belki son kere yada bir kez daha
karanlýðý yýksýn istiyorum
bir tutam aydýnlýk vursun
geçmiþimin hüzmesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.