KARAKOÇ AĞABEYE

Ýnsanlar farklý farklý düþüncede þekilde
Kimi çoðul takýlý kimi özne tekilde..
Ötelere hayal için bir kenara çekil de,
Tefekküre adres olan iþte akýl: budur, de.
Gerdanlýktý her sözü büyük usta þairin,
Mana yüklü aþk yüklü edep onun sevdasý,
Bir baþka güzel kaleminde O,satýrlar þiirin,
Hakký tutup kaldýrmak, yoktu baþka davasý.
SEN….
Yýkýlmaz davanýn ömür boyu çilesi,
Bir Anadolu yüreði, bir dava lisaný.
Ýslam’ýn bayraktarý haktan yana gür sesi,
Rabbim koy cennetine bu güzel insaný.
Ýman kaynaðý, Tevhid havuzu,
Mevlana Ýkliminde Yunus yüzlü dil..
Muhammedül Emin tek kýlavuzu,
Ýnandýðýný paylaþan kalemin kefil…
SEN…
Giymiþtin sýrtýna Ýslam Urbasý,
Kýzgýndý fikirlerine burjuva zorbasý..
Ne Mao’nun pirinci Ne Amerikan Çorbasý,
Kaþýk çaldýðýn özdü: Türk-Ýslam sofrasý.
Baþkalarýnýn aðzýyla çalmadýn düdük,
Kýzacaktý inananlara seviyesiz hödük.
Ýslam güneþi doðdu: kaldýlar kadük,
Bu dava ezeli, ezelden bedük.
SENÝN:
Yoktu kitabýnda:
Ne lüzumsuz övgü ne edepsiz sövgü,
Doðru yolun inanmýþ, cesaretli yolcusu.
Ýslam Ahlak Faziletine ram olmuþ örgü,
Türk-Ýslam kalesinin hadimi kolcusu.
SENÝN:
Ne beynin Amerika’dan ne de, Avrupa’dan Ýthal,
Savunduðun her düþünce hak yol Ýslam davasý.
Ortalýkta…
Fikir diye yutturulan bir sürü muhal,
Zehirliyordu insanlarý Ebu cehil kafasý.
BU DAVA.
Bu dava aðýr meþakkatli bir dava,
Nefsine tabi olan yatar yerlere, eðilir.
Herkesin harcý deðil benliðinden sýyrýlmak,
Kulluðun zirvesidir, kalplerin tatmini.
BÝLÝRSÝN:
DAVASI OLMAYAN ADAM DEÐÝLDÝR…..
Hayat nefsanî tuzaklarla dolu,
Bir tutku nefsaniyet örülmüþ bedenlere,
Kafalar karýþýk arzular þelale,
Sen âþýktýn ta ezelden Hilale…
Önden giden atlýlar býraktýlar bir yol,
Bu yol Allah’ýn ipi sýmsýký sarýlmak..
Katlanmak yüreklerde kýzmak yok, darýlmak.
Gök kubbeyi kaplamýþ Allah Sedalarý,
Tevhide çaðýrýyor bizi, ezan nidalarý.
Yýlmak yok yýkýlmak yok ayaktayýz her zaman,
Kýyamet kopacak belki de, ahir zaman…
Asýl kýyamet içimizde bizim: ölmeden bilmek,
Uymamak þeytana, hakkýndan gelmek.
Bir hayat yaþamak dosdoðru çizgide,
Bezmi elestte söz verdik ya: dünyada farkýndalýk,
Hayat ne ki? Göz açýp kapayýncaya dek,
Çalarlar kapýný..
Korksak da baþýmýza gelecek,
Ve ölmeden önce ölmek, ölüm kadar gerçek…
Ölüm: gerçek hayata açýlan kapý,
Bu kapý aralanmadan dünya gözüyle,
Çetin bir muhasebe ister, kendinle hesap,
Öyle bir hesap ki kendi derdinde,
Kimseden yok haberin bilinmez nerde?
Rabbim ümitliyiz senden:
Saðýmýzdan verilsin, umulur kitap…
Her mümin cennetine gitmek hayali,
Senden diliyorum Allah’ým göster Cemali…
Uzun gelse de yýllar insan gözünde,
Bezmi elestti hatýrla durmak sözünde,
Nihayet gelir bir gün kapanýr defter,
Ben hayatta inandým: Kur’an Rehber.
EY GÜZEL ÝNSAN:
Sen de inandýðýný yaþadýn hem de savundun,
Gün geldi üzüldün,aðladýn, avundun..
Bitti iþte dünya hayatý: Hakka yürüdün,
Baki vatanýn olsun, Cennetin yurdu.
Nabi Derki:
Haki pâki Mustafa’ya yüz süren mesrur olur,
Yarabbim: bizim kalbimizi sevginle doldur..
Rabbim rahmetini esirgeme bizden,
Hakkýn kelamýný býrakma dilden….
EY GÜZEL ÝNSAN:
Sevgiliye kavuþtun,
Hakikat sonsuzluðun emridir…
Bil ki her canlý fani, Allah baki, diridir…
Bilmediðimiz bir yerlerden gönderildik dünyaya,
Ýman ettik hazýrlandýk,aldanmadýk rüyaya..
Bir rüyadýr bu dünya, imtihandýr burasý,
Süslü püslü görünse de, gerçek hayat orasý.
Ne kadar yaþasan da biter bir gün bu hayat,
Mekanýn Cennet olsun ,nur içinde yat….
Yusuf Erdoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: