Koşar çocukluğum ayağımda kızıl hasretliğin pabucu akasyameral
Koşar çocukluğum ayağımda kızıl hasretliğin pabucu
Ardýnda býraktýðýn beni duy Bak! Özlemin saðýr ediyor beni Saçlarýmý okþuyor rüzgârdaki izlerin Ben seni özlerim annem Ne olur gitme
Bak! Evimiz sen gittiðinden beri sessiz Þen kahkahalar sus pus Issýzlaþtý pembe panjurlu evimiz Ben seni özlerim annem Ne olur gitme
Bak! Çatladý nar kabuklu özlemin Tane tane saçýldý ben! Gibi Hani! Ben senin hiç büyümeyen kýzýndým Ben seni özlerim annem Ne olur gitme
Bana en son diktiðin kar rengi elbisemi giydim Kýyamazdým bilirsin sen onu Bak! Senin için giydim son defa annem Yüreðini býraktýðýn yerdeyim Ayaðýmda hasretliðin kýzýl renkli pabucu Ben seni özlerim annem Ne olur gitme
Sen gittiðinden beri küskünüm raylara Demirleri sökmek geliyor içimden Durdurmak istiyorum seni çalan zamaný Ben seni özlerim annem Ne olur gitme
Nerede duyarsam tiren sesini Yüreðim kanar yeniden Koþar çocukluðum ayaðýmda… Kýzýl hasretliðin pabucu Ben seni özlerim annem Ne olur gitme
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.