Hiç kimse anlamadý beni anlamayacak da; Ne siyahýn beyazýna bulaþtým ne de gökkuþaðýnýn yedi rengine.. Kalabalýk içinde böylesi yalnýzdým. Ne bir rengim ne de bir dengim oldu. Týpký ýslanan hayallerimden sonra çýkan gökkuþaðý gibi iþte..
Hiç kimse anlamadý beni anlamayacak da; Kalbinin ritmi ruhumun melodisi derdin hep baþýn göðsümdeyken.. Söylenmemiþ þarkýlar, yaþanmamýþ aþklar gibiydi her þey, Ne bir notasý vardý ne de bir çalgýsý .. Týpký senfoniye çýkýp da þefi olmayan orkestra misali iþte ..
Hiç kimse anlamadý beni anlamayacak da; Yaþanmamýþ aþklara niyetlenmiþtim týpký oruç gibi bozulmasý zor, Savaþýn baðrýnda aðlayan bir çocuktum yankýsýz çýðlýklarýmla, Korkudan titreyen sesimle nefes alýþýmdý ciðerlerimi söküp atan.. Týpký bir cinayet misali iþte hepsi tek kurþunluk..
ALÝ ÝHSAN KARABIÇAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali İhsan KARABIÇAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.