GÜNDÜZE YÜRÜYEN KADIN
Bursa’nýn dar sokaklarýndan geçiyordu gece
boðuk sesli bir kadýnýn þarkýsýný dinleyerek
kaldýrýmlar lambalardan sýzan ýþýkla sarhoþ
kar kuytularda soðukla sarýlmýþ
uyuyordu
ve evler…
evler…
huzura saf durmuþ besmele çekerken
bir kadýn günahýný omuzlarýnda dahhak gibi taþýyordu
korkularý gecikmiþti
adýmlarýna
adým adým adýmlarýna
hayata savunduðu hayalleri yara almýþ
hýnç mý hýrs mý
bilinmez bilinmez
ökçelerindan þehre bomba gibi yaðýyordu
gözlerinde
nefretin de
aþkýn da
denenmiþliði geceliyor
daðýnýk saçlarý rüzgara isyan
tanrý kaç kez denemiþti onu
kim bilir
anlayýþla karþýlayýp
her defasýnda
her defasýnda
bir çocuksu hercailikle yaþamaya devam etmiþti
þimdi de
çok farklý deðildi
kuytularda kaybolurken yaþamý
geceyi hayalleriyle
nokta nokta iþleyip
bir nokta gündüze yürüyecekti...
yürüyecekti…
safiye turhan
Not:Þiirimi gerçek bir þiirie dönüþtüren realduman’a sonsuz teþekkürler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.