Şapkamı Önüme Koydum En Yalnız Galaksi"de

Þapkamý önüme koydum en kalabalýk yerde,
Gelip geçenlerden bir damla dilendim...
Tamamladým "Gözyaþlarý koleksiyonumu"...
Ansiklopedide var mýyýz diye baktým,
Yazýlanlar bir yunan mitolojisiydi...
Duvara yaslandým,
Nereye gittiðini bilmediðim otobüslere bindim...
Þehrin bilinmeyen sokaklarýný keþfettim...
Küba purosu içtim zehir gibi...
Nefesimi hissetmek icin...
Seni daha konuþamayan dilsiz cocuklara anlattým,
Biri beni dinlesin diye...
Yeni alfabe buldum adýný yazmak icin...
Kimse bilmesin diye...
Daha gitmedin, ama bu þehir artýk göç etti,
Sanki ülkeyi tusunami vurdu..
Sanki Pompei"yi Vezüv savurdu...
Yalnýz karþýladým bu felaketi...


Kuraklýk vurunca bana hiç turist gelmedi.
Kilimanjaro"ya kadar yürüdüm..
Aklým hep sendeydi..
Üstümden bir kamyon geçti....
Biri öpse bu yara da geçecekti...
Öptürmedim...
Hani büyüdüðümde bunlar bitecekti...
Ben yaþlandým ve ölüm beni seçti
Ben þapkamý havaya fýrlattým...
Damlalar yaðmura dönüþsün diye...
Herkes dönse ýslanacaktým...
Þapkam bumerang gibi bana geri geldi..
Bir yerde elbet varsýn diye uzaya yürüdüm..
Þapkamý önüme koyup kalabalýk bir gezegen buldum..
Burdan hiç geçmedi dediler...


Burayý da tusunami vurdu...
Sanki Pompei"yi Vezüv savurdu...
Sen bir geldin, bir kayboldun...
Belki de Samanyolu"dan kovuldun...

Þapkamý önüme koydum en yalnýz galakside...










Sosyal Medyada Paylaşın: