Yürüyorum yorgun karanlýkta, karanlýklar anlar beni. Bir ýþýk yok sonunda, kaldýðým koyun ucunda. Terk ederim sevdalarý, zafer çýðlýklarý ardýnda, yürüdüðüm yollar sonunda, kalýr hatýralarým. Taþ kemerler soðuk, rüzgar baþka bir eser, ne ses ne bir soluk, yol yalnýz akýp gider. Cepkenim de yýrtýk bir defter, þair halimi söyler, gelmez yollarýn sonu, yol ömür gibi akýp gider.
Sosyal Medyada Paylaşın:
hilal-i akber Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.