Kimseler yok sessiz senfoni dinliyorum

Yar, sorma bana, aldýrma hülyalarýma
Mütebessim bir eda ile baktýðým hazana
Ruhumdan nükseden hicran damlalarýna
Kalbimde var olan hüzün saðanaklarýna

Sinemde derin bir yalnýzlýk var, sýzýsý ne ar
Kimi dinlemiþsem dinmeyen þikâyeti sarar
Bilmem ki huzur ve saadet kimlerde bahar
Karamsarlýk, yoksa benden nüksediyor yar

Hangi girdabý þöyle aralasam endiþe baþlar
Yýllaradýr ruhumda, derin bir yorgunluk var
Vefayý ve sadakati sorgulasam kaným donar
Ýnsanlýk niçin bu kadar periþandýr içim yanar

Beþer düþe kalkar, ibreti bilmem ki ne yapar
Dost ve yaren bildiðin her vakit elinden tutar
Canan varlýðýný ortaya koyar, cana can katar
Kul, hamiyet ve sabrýyla sevdayý aþkýna kanar

Eylül akþamlarýnda fecri, umutla bekliyorum
Niye iliklerime kadar titrediðimi hissediyorum
Etrafta kimseler yok sessiz senfoni dinliyorum
Düþünüyorum, tefekkür ve tahayyül ediyorum

Zaman dalga dalga ruhumun kýyýlarýna vuruyor
Her lahza sual etmeden, kendi içinde yaþatýyor
Nefes nereye koþuyor, gönlüm huzur bulmuyor
Bilincim niçin berduþ misali saða sola savruluyor

Bazen sandalla açýk denizlere açýlmak istiyorum
Neden ne kürek, ne de azýk bulunmasýn diyorum
Yoksa bu dünyadan vazgeçmeyi mi düþünüyorum
Miskin halimi garip buluyorum, bazen gülüyorum

Okuduðum kitaplar, ufkumda farklý dünyalar açtý
Ýçinde bulunduðum þartlar ruhumu çok hýrpaladý
Hissettiðim hasret ve firkat anlaþýlmayýnca baþladý
Yalnýzlýk iþte o zaman ziyadesiyle kalbimi yaraladý

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: