Birer birer süzüldün gözlerimden topraða doðru içimden Kar oldun zifiri karanlýk buz gibi dondurdun gecelerimi Döktün bütün yapraklarýmý koymadýn içimden aldýn umutlarýmý Kestim kuruyan agaçlarý yakýp küllerini savurdum rüzgara güneþei, ve aya
Sonra cemre çýkageldi boyadý doðayý yeþile ala kuþlar neþeyle söylüyor þarkýlarýný Yeþertiverdi bütün umutlarý yürüdü derelerden þýrýl þýrýl akýttý sularý Bir ölüme çare yok içimde ne öldüyse verdim topraða her gün üzülerek karýþtýrýyorum topraðýný Günü gelince hiç bir þey engel olamaz doðanýn gücüne çiðdeme, güle aþka kadere karþý..
H.gürbüz 23/07/2014.
Sosyal Medyada Paylaşın:
hacı gürbüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.