kanatsýz kuþ nereye göçebilirdi ki en fazla bir sonbahardý görüp göreceði bir eylüllük uçmaktý yaþadýðý sevinç
ufuktan silinmiþ mai surlarýn ardýndan okunmuyor gökyüzü derinden kanýyor uykular düþtüðüm vedalarýn tozuna bulanmýþ adým yolcusuz istasyonlar kadar ifadesiz kavuþmalar
kalmadý zerreme deðmeyen hiç bir yangýn mýh gibi aklýmda mýzrak gibi baðrýmý deliyor evlat acýsý
kan sýzýyor soluðumun bir yanýndan dokunamadan çekilen el kazýyor mezarýmý ýsýnamadan sönen kor yakýyor topraðýmý simasýnda kelebek gülüþlü merhabalar yönsüz bir bekleyiþin nazýnda zaman
say ki ben öldüm çocuklara deðen kurþunlar göðüs hizamda göðümde çýrpýnmakta yusufçuklarým
kalbim ! kapama gözlerini düþler ayýkken deðermiþ döþe tenha bir masalýn düþ bozumu an
Sosyal Medyada Paylaşın:
EPRÛ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.