Kalmadý insanlýðýn masumiyeti. Zalim zulmüyle övünmekte. Anlamýyor artýk tok açýn halini Doymuþ ama hala dünyayý sömürmekte... ’Bir insan öldüren insanlýðý öldürümüþ sayýlýr’ diyen peygamber ümmeti kardeþini öldürmekte. Öyle bir gaflette ki yaptýðýndan habersiz, Kardeþ kaný dökerken ’ALLAH! U EKBER’ demekte
Para pul sizin olsun, mal mülk þan þöhret... Aç kalmaya razýyým, haramsa piþmesin hanemde et. Ve ölürken masum çocuk annesinin kucaðýnda Yediðim her lokmadan dolayý Rabbim beni affet.
Sosyal Medyada Paylaşın:
NECİP ÖZYOLCU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.