Dinle bak, Anne gibi sevmiþtim seni Öyle naif, bir o kadar da sonsuz. Bir çocuðun hayata bakýþý gibi Duru ve korumasýz. Bir kedinin seviþi gibi efendisini Özgür ve ihtiyaçsýz.
Düþün, dur Seni sevmek uçsuz bucaksýz bir çöldür artýk Girip de çýkamadýðým. Bir nefes Verip de alamadýðýn. Bir balonun elimizden kaçýþý gibi Acý ve o kadar da hüzün. Seni sevmek sönmüþ bir kordur Artýk düþlerimdedir yüzün.
Sus, konuþma Gittin sen Upuzun bir yoldasýn þimdi Dönsen de günün birinde Olmayacaðým biliyorsun Býraktýðýn yerde.
Dur, dinle bak Uzaklardan duyduðun Yaþanmayan bir aþkýn türküsüdür. Ölümdür seslenen belki de Dinle bak Acaba Aþk bir daha mümkün müdür?
Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice nayır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.