Bir Gün Anlarsın

Ýlk yalaný bir yaðmur söyledi bana
Sonra sen... Bir akþamüstü gittin.
Hüznümü büyüttüm o günden beri,
Son mendili yeþil salladým Yaban...


Biliyordum dönülmezdi eski rýhtýmlara
Boþ yere döndü beyaz martýlar
Ýlk kez aðlattý, belki bir falcýyý
Dudaklarda kalan tutsak þarkýlar…


Uzaktan bir tanýdýk selam getirdi,
Seferden dönmüþ sessiz mavnalar.
Bitmiþ bir öyküyü hatýrlattý,
Mavi bir gelinlikle karþýmda Samanyolu…


Unutmak sendin yaban,
Kýrmýzý bir tutkuda hatýralar…
Vefa ise ben, belki hep rýhtýmlarda
Kahverengi bir günün bu ölüm noktasýnda.


Dönmüþ denizler gözyaþý taþýna,
Atar kýyýlara çýlgýnca çakýllarýný...
Kýyýlarýnda dolaþsam, dönüp dursam da
Masum düþlerim yok olup gitti Yaban…


Hayat bana yalan söyledi…
Ömrümde tek mutluluk inancýydýn,
Þimdi sen yoksun, seni düþünmek var
Sen hayatýmýn vazgeçilmeziydin Yaban…


Yaban; Yaban olmanýn ne demek olduðunu...
Vurursun baþýný soðuk taþ duvarlara,
Anlarsýn sevmek ne imiþ...Bir gün anlarsýn...
Denizlerde... Tanrýya son adaðýmsýn Yaban.

Sosyal Medyada Paylaşın: