İYİ BAYRAMLAR
Ýki gün önceydi
Beynimden vurulmuþa döndüm
Genç bir kadýn, önünde iki bebek
Ýzmir’in merkezinde dileniyordu
O gün oradan polisler geçmiþti
Polisler, yetkililer geçmiþti
Sanýyorum kimse bir þey demedi
Aç mý, açýkta mý?
Gerçekten ihtiyacý var mý?
Yoksa bu iþi meslek mi yapmýþtý?
Ýki bebeðini istismar mý ediyordu?
Sorgulanmalý deðil miydi?
Sen kimsin?
Sen necisin?
Bu çocuklarýn burada ne iþi var?
Diye sorulmalý deðil miydi?
Hani sosyal devlet?
Aça, açýða, muhtaca cevap verecek
Hani sosyal belediye?
Aça, açýða, muhtaca sahip çýkacak
Hani sahip çýkmak öyle sözle olmuyordu
Meydanlarda nutuk atmakla hiç olmuyordu
Ýcraata baktýðýnda yok olan devlet
Ýcraata baktýðýnda yok olan belediye
Çaðlar atlasa da kendi kendine
Devir dönüyordu eski köleliklere
Bugün bir iþim dolayýsýyla belediyenin birini aradým
Saatlerce iletiþimindeki telefonunu çaldýrdým
Hani Ýzmir belediyesi deðildi aradýðým
Deðilse gider soracaklarýmý sorardým
Deniz kenarý bir belediyeydi
Aramalarýma kimse cevap vermedi
Durumu anlattýðým iþin sahibi
Gülerek, “denize gitmiþlerdir” dedi
Son günlerde devlet üzerine düþünüyorum
Halký için var olan devlet mi?
Yoksa halkýna eziyet eden devlet mi?
Sözlere bakarsan devlet ve bütün kurumlarý halký için var
Hele belediyeler bunun için kuruluyorlar
Amaçlarý halkýna hizmet edecekler sonuna kadar
Ama; gel gör ki öyle olmuyor
Ýçine, etrafýna çöreklenmiþ çýkarcýlar doymuyor.
Bir vatandaþ var, elini kolunu sallayarak devletin içinde geziniyor
Her ne iþi varsa sorgusuz sualsiz yaptýrýyor
Bir vatandaþ var, ne yapsa kapýdan içeri giremiyor
Her ne iþi varsa iþleri hep yokuþa sürülüyor.
Geçenlerde Ýzmir’de halk otobüsü düzenlemeleri yapýldý
Hani, düzenleme yapanlarý otobüslere bindirsen anlayacaklardý
Ama, bütün yaptýklarý iþ masa baþýndaydý
Vatandaþ çekiyordu bütün zorluklarý
Diyelim ki bir semtten baþka bir semte gideceksin
En az üç kere indi bindi gerçekleþtireceksin
Her indi bindi de on beþ yirmi dakika otobüs bekleyeceksin
Ýþine yetiþmek için sabahýn köründe haydi bismillah diyeceksin
Ama: düzenleme yapan beyefendilerin
Emrindeki makam arabalarýný, kapýsýnda bekleteceksin
Vatandaþ çile çekmiþse ne olacak, içinden hak ettiler diyeceksin
Niye diye sorduklarýnda, “aptal aptal” diþlerini göstereceksin
Her seçim sonu ellerim kýrýlsaydý diyenler
Seçim dönemleri gelince unutup birbirini yiyenler
Veriyorlar oylarýný kendilerine zulmedenlere
Sonra sarýlýyorlar þikayet dilekçelerine
Peki; dilekçelerini okuyanlar var mý?
Aradýklarý dertlerine çare bulan var mý?
Ne gezer, “ellerim kýrýlsýn bir daha bunlara oy verirsem”
Yemin billah, küfür hakaret, ta gönülden
Sonra, ne sonrasý be caným, sonrasý yok iþte anla
Seçim zamaný gelince oluyor hepsi birer dava
Ben size hain kim söyleyeyim mi?
Hain, insanýn yaþamýna ihanet eden kendi beynidir bunu bilin
Ýnsan; yaþamýnda çektiði her zorluk için
Yemin billah ediyor, bir daha asla diye
Seçim zamaný beyin baþlýyor ihanete
Yüzlerce neden, yüzlerce akýl yürütme
Memleket kurtarýyorlar oyulurken oy niyetine
Hain; beyin, beyniniz beyler
Her an yaþamýnýza ihanet eder
Haini dýþarýda aramayýn yeter
Beyin yýkayan gündemler
Baþ belasý kandýrmaca sözler
Dað baþýný duman almýþ arkadaþlar
Her yerde dumanlarýn karanlýðý var
Aydýnlýk, yalan, palavra, riyakar
Bir gülüyor, bir kayboluyor
Dedikodu misali, kafa ütülüyor
Hakkýdýr hakka tapan derken; taptýðý yalan
Adýna demokrasi diyorlar, sen þen þakrak oyalan
Ýki kývýrtma, bir sýrýtma, bir cýzýrtma iþler tamam
Þinanay yavrum þinanay
Kurt oldu bu gece dolunay
Düþtü bayramlar ayýna yine ay
Geçmiþ olsun bir yýl daha geçti
Bebeler büyüdü, delikanlýlar gençleþti
Yaþlýlar oldu piri fani
Orta yaþlýlar bir yaþ daha kartlýða erdi
Düðün bayram þenliðiniz olsun
Boþ verin elleriniz kýrýlmasýn, bu sene de siyasete oyuncak olsun
Bayram sonu sandýklar açýlacak
Akýllar oy oy saçýlacak
Seçim sonu parmaklar kýrýlacak
He ya, be ya,
Ya, ya, ya iþte bu ya
Demokrasi bir deðirmen insan öðütüyor
Un yerine, robotlar üretiyor
Düðmeler politikacýlarýn elinde
Programlarý medyanýn tekelinde
Gelsin gündemler, çalsýn çeneler
Oynasýn kýzlar, erkekler
Nasýlsa bir yýl daha var önümüzde
Gün biter, yarýnlar bitmez hepsi tekelimizde
Vere vere insanlýðýmýzdan bir þey eksilmez
Çýkar için yorulana, niye yoruldun denilmez
Karar verdik mi?
Çýkar yerine, insanlýk için yorulacaðýz dedik mi?
He ya, demez olur muyuz?
Her daim delikanlýlýk sözümüzdür bu, unutur muyuz?
Her daim delikanlýlýk, çýkara, çýkarcýlara köle olmak
Bit pazarlarýnda satýlýp yok olmak
Zaman iki takla, bir parende atarken
Beynimizi gündemler sulandýrýrken
Ýnsanlýk cayýr cayýr yanmýþ ne var?
Biri gider, biri gelir, insandan baþka ne var?
Nasýlsa; insaný koyun, sürü yerine koyanlar var
Nedense bazýlarý buna çoktan razýlar
Tepedekiler canlarý istemediðinde, halkýn isteklerine istemezük diyor.
Halkýmýz neden hep he diyor, hiç istemezük demiyor
Önlerine ne konulursa seçiyor
Hani bir günde, deseler yoðuz biz bu iþte
Kendi kendinize oynayýn seyredelim biz sizi aheste
Ne olur hiç merak eden var mý?
Politikacýlarý sap gibi ortada býrakacak var mý?
Ne gezer; yalanda olsa herkes oyuna razý
Akýl çýkar mý bak, istersen beyinleri kazý
Neyse bugünde laf biraz uzadý
Ýyi bayramlar dostlar ben kaçtý
24.07.2014 – Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.