Yaðmur yaðsa da yalnýzým,
Güneþ açsa da yalnýzým,
Kader bana gülse de yalnýzým,
Keder beni bulsa da yalnýzým.
Bir ev dolusu insandýk
Birer, birer azaldýk
Her birimiz bir yere daðýldýk
Buymuþ alýn yazým, iþte ben yalnýzým
Gezsem de yalnýzým,
Yemek yesem de yalnýzým,
Uyusam da yalnýzým,
Buymuþ alýn yazým, iþte ben yalnýzým.
Kuþlar ötse de, güneþ batsa da yalnýzým.
Kalabalýkta yalnýzlýðý yaþar mýsýn
Yalnýzlýðý görsen kaçar mýsýn
Kaçýlmýyor, kaçýlmýyor, ben yalnýzým.
Yalnýzlýk tarif edilmezmiþ,
Yaþanýrsa bilinirmiþ,
Yalnýz yaþayan sevilmezmiþ,
Yalnýzlýða terk edilirmiþ.
Ýnsan dostlarýyla yalnýzlýktan kurtulur
Dost dediðin iyi günün görür,
Kara günde dostlar nerdedir
Buymuþ alýn yazým iþte ben yalnýzým.
Kuruyan dallarda kuþlar ötmüyor,
Aðaçlar gün olup yaprakla doluyor
Yeþeren dallardaki kuþlar yalnýzlýðýmý gideremiyor
Buymuþ alýn yazým iþte ben yalnýzým
Kalabalýðý görünce içim burulur,
Ýçine girsem sade benim hatýrým sorulur
Bilmeyenler ev halkýný sorarlar
Ýþte o sözler benim yüreðim paralar
Ocakta yemek piþmesin yalnýzým
Kimse salýma girmesin yalnýzým
Cenazem kalabalýk olsa da taputta yalnýzým
Mezar taþýma yazýlsýn YALNIZIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.