Duamın Rengi!

Ey yar!
Bu görkemli,
bu adaletli gecenin týlsýmý ettim seni.
Sen göklerden akan,
sen yýldýzlardan selamla gelen,
sen topraðýn kokusuna karýþmýþ bal çiçeklerisin..
Sen ufuklardan uzun gönüllere bakan,
sen semaya nur gibi düþen ey ay parçasý.
Bu gecenin rengarenk doðasý kýldým seni...
Gecenin daðlarýnda yeþeren huzur kapýlarýnýn yegane mevsimi kýldým seni!..
Seni duamda,
seni zulamda,
seni hücremdeki þýrýl þýrýl akan cennet bahçesi kýldým...
Kýldýðým iki rekat namazýn sevdasýyla uzandým sana,
huzuruna baðýþladým bütün hücrelerimi.
Bedenimi ayaklarýnýn altýndaki toza feda ettim ey yar.
Ey yaradandan akan,
ey cennettin pýnarlarýndan þu göðsüme dayanan;
bütün sözcüklerim asýrlarca seni anlatacak,
bütün cümlelerim kuyruklar oluþturacak senin teninden akan cennet parçacýklarýndan!..
Ey Yaradandan akan o görkemli aydýnlýk;
ýþýðýnda yollar sürecek gözlerim,
gözlerim yar-i kenti sorgusuz bir yol bilecek!.
Revaklar yaðacak göðün derinliklerinden topraða,
toprak gökkuþaðýnýn en asi,
en sakin,
en güzel,
en mutlu renklerine bürünecek.
Canlýlar göðüs kafeslerini açacak,
bir deniz,
bir okyanus olacak gönülleri, duygularý.
Eee dünya da bu deðil midir bütün güzelliklerle seyir etmek?
Ey peygamber parçasý yar!
duam duandýr; bu deniz derinliðindeki gecede üzerine akan!..


Turan Koca, Duamýn Rengi!, Hakkari, Temmuz 2014.
Sosyal Medyada Paylaşın: