Minibüse binmezdi Halit. Otobüse de binmezdi, Dolmuþa da. "Binsem nereye gideceðim?" derdi Halit, "Evim nah þurada" Büfenin yanýna kývrýlýrdý. Beþ kuruþ vermezdim Halit’e. "Boyanmaz bu ayakkabýlar" derdi, "Bunlar lastik" Dilenci de deðildi, Beþ kuruþ veremezdim Halit’e. "Bari bir çay ýsmarlayayým sana Halit" dediðimde "Yarýn ben sana ýsmarlayamam ki" derdi. O zaman ne yapacaðýz Halit? "Gideceðiz yolumuza" Halit’in yolu bir sonraki müþteriyle kesiþti, Benimkisi ise evdeki çay sofrasýyla. Ýnanýr mýsýnýz, tüm o çaylar, börekler Öyle güzel geçti ki boðazýmdan, Ertesi gün soluðu doktorda aldým; Vicdanýmýn sesini duyamýyorum diye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhan Kemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.