Ey dað ceylaný hele bir soluklan þu pýnarýn baþýnda Dinle þu aþaðýlarda görünen ýþýklarýn karartýsýný Hani su içerken saflýk temizlik ararsýn ya Aradým bende þu gönlüme öyle bir su iþte, þu bulanýk deryada Ve nice namuslular gördüm en az el sürülmemiþ ham bir meyva kadar Ve en fazla çiftleþmemiþ bir yaban merkebi kadar Belki korkaklýktan belki akýllýlýktan Çoðu el sürülmemiþti ateþlerin Lakin asalaklarý ýsýtmýþtý orta yerde yakýlan yürekler Saf dediler güldüler saflýðýma Utandým ilk defa gurur duyduðum saf yanlarýmdan Ve ilk defa göz yaþý döktüm dudaklarýmdan Haykýrdým yetiþ, yetiþ ey Hýzýr Hýzýr neylesin her yaným alev alevdi Yanýyordu mevsimlik sevgiler Ve gördüklerinden utanýyordu namuslu fahiþeler Ýþte böyle dað ceylaný Sen aþký bilir misin ? Bende bildiðimi sanýrdým Hani daðlarýn doruklarýnda dört mevsim erimeyen karlar gibi derdik Sordum dediler, bir yaðmurdur gelip geçer mevsimlik…
Sosyal Medyada Paylaşın:
kırıkkalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.