ZEMHERİDE ŞAİRİN RUH PORTRESİ

Karakýþta kar kapýyý tutanda
Kurtlar ulur, ben kahrýmdan ölürüm
Yalnýzlýk odama demir atanda
Mahzun olur, ben kahrýmdan ölürüm
***
Yamacýmda “zýpzýp” oynar cüceler
Dilaltýmda düðümlenir heceler
Geçmiyor kasvetli uzun geceler
Daral gelir, ben kahrýmdan ölürüm
***
Saatle, zamanýn yarýþý bu mu?
Hangi hain sebep, böler uykumu?
Yoksa yakan ateþ, söndüren su mu?
Öfke solur, ben kahrýmdan ölürüm
***
Karartýr ufkumu esrik yaðan kar
Sanki dýþarýda “beyaz ölüm” var!
Keyfiyet sürerse sabaha kadar
Derde kalýr, ben kahrýmdan ölürüm
***
Hava kurþun gibi aðýr bu demde
Her þey ruhsuz, hantal, saðýr bu demde
Ýçimdeki esrârengiz âlemde;
Âlem ölür, ben kahrýmdan ölürüm
***
Çatlamak üzere göðüs kafesim
Caným boðazýmda çýkmaz nefesim
Çarparak bir derin boþluða sesim
Mâkes bulur, ben kahrýmdan ölürüm.

Ahmet Süreyya DURNA

Þafak Taarruzu (Þiirler)
Sosyal Medyada Paylaşın: