Gazze’nin çocukları

onlar vuruldu, insanlýk öldü
ve hepsi daha çocuktu
firavun her zamanki gibi azgýn,
hunhar ve canavardý
bir kurþunda iki can diyordu diþi canavar
vahþetten haz alan nasýl bir katildi o
bir kurþunda iki can diyordu diþi canavar
þizofren israil’in, þizofren annesiydi onu diyen
gazze’nin doðmamýþ çocuðuna dahi ölüm diliyordu
onun gözünde, suçluydu çocuk
kana susamýþ ve bekliyordu hamile bir anneyi
bir kurþunda iki can diyordu
buna susan insanlýk ölüyordu
çocuklar vuruldu
anneler vuruldu ve babalar vuruldu
onlar vuruldukça, insanlýk öldü
vicdanlar sustu, þuur kendini yitirdi
küçücük bedenler kan kustu
son yüz yýlýn zulmü zirve yaptý
ölü þehrin, ölü çocuklarý
katliam þehrinin kimsesizleri
kýyam-ý, kýyameti yaþýyorlardý
uykularý yaralý, rüyalarý aðýr drama
inanýn uyanmak istemezdi kimse orada
dünya uyudu, görmek istemedi vahþeti
ama onlar uyumadý, diriydiler
ve son soluða kadar direndiler
gazze’nin çocuklarý vuruldu
vicdanlarý kararmýþ dünya seyretti
gazze’nin çocuklarý öldü
kardeþleri seyretti
gazze’nin çocuklarý hala ölüyor
ve dünya sadece seyrediyor…


Sosyal Medyada Paylaşın: