HAYAT, BORCUM YOK SANA

Durdum, sana baktým sonra
Bakmak ki, yaþamakla birdi sanki
Gözlerin bir çift güvercindi yüreðimden havalanan
Durdum, sende kaldým
Bir daha, bir daha
Ýnan.

Sordum, bilmiyordun bana ait hiçbir þeyi
Biliyordum, hiçbir þey yoktu yanýmda sana ait
Ne ben, ne gözlerim aklýndaydý
Ne de yüreðin atýyordu avuçlarýmda bir serçe misali

Sustum, bir nehir geçti gözlerimden usul usul
Ah yüreði yüreðime teðet geçen sevgili
Aþk mehter adýmlarýyla ilerliyordu oysa gözlerimizde
Sustum, sözlerimi anýlar yakýyordu
Ah, köþeden bir yalnýzlýk nasýl da hüzünle bakýyordu

Uzandým bir daha, ellerin ne kadar da uzaktý ellerime
Mesafeler zamana akýyordu sürekli
Hayat yanýbaþýmýzda uyukluyordu belki de
Belki bir ömür bir ömre ne kadar da uzaktan bakýyordu

Durdum, yaþamak denen o kör býçak
Battýkça, yüreðime daha da batýyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın: