Sevda yaðmuru olup yaðsam gönül evine Aþkýmla ýslanmaya mecbur deðilsin yârim Muhtacým gülüm desem gönlünde ki sevine Yalandan hislenmeye mecbur deðilsin yârim
Görmek umudu ile gelsem de ben peþinden Kaldýrmadýn baþýný o bitmeyen iþinden Lal olmuþken dillerin çýkmýyorken diþinden Adýmý seslenmeye mecbur deðilsin yârim
Adýmý söyler iken taþmýyorsa yüreðin Sevdadan yana akýp coþmuyorsa yüreðin Adým adým vuslata koþmuyorsa yüreðin Sevdamla beslenmeye mecbur deðilsin yârim
Desem ki açým yârim sevgi ile saygýya Doyuramam diyerek düþme sakýn kaygýya Alýþkýndýr yüreðim hüzün denen duyguya Sineme yaslanmaya mecbur deðilsin yârim
Bu koskoca evrende zaten sana ýraktým Aþk denilen oyunda usta deðil çýraktým Zorlama hiç kendini seni sana býraktým Gönlümde paslanmaya mecbur deðilsin yârim
SAMYELÝ’yim eserken bir baþýma çöllerde Özenmiþtim sevdaya gördüðüm yad ellerde Yansada bu yüreðim ateþ benim küllerde Benimle yaþlanmaya mecbur deðilsin yârim
S.SAMYELÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
S.SAMYELİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.