Yeri gelince efkârlanýr ve çýrpýnýrsýn,
Ýlaç yoksa devaný neden arýyorsun,
Divane olup bendinde hep dönersin,
Kendin dinlemez üzülürsün gönlüm,
Belli içinde bir alev var daim yakýyor,
Nefes aldýkça derin içten hýzlý soluyor,
Kendine yol çizmiþ o yolda yol alýyor,
Nasihat anlamaz uslanmaz deli gönlüm
El aman dinmezsin baþladýn mý bir kere
Sonuç bulamayýnca piþman olursun bin kere
Nasihat dinlemez piþman olursun yüz kere
Söz dinlemez sonunda üzülürsün gönlüm…
Düþtün mü yola dað taþ dinlemezsin,
Mecnun gibi alýr baþýný kendin gezersin,
Söylenen sözlerde doðruluðu süzersin,
Yeri geldiðinde söyler ve dinlersin gönlüm..
Gerçeði atýp bütün canlýlara gönül korsun
Bir an sonra söylediklerine piþman olursun
Kýsa ömürde yaþamý küsüp mezara korsun
Seni anlamaz , kýrar, üzerler çok kere gönlüm..
Hekimler ilaç yazsa gönlüme deva mý olur,
Hayat kýsa mutlu ve bahtiyar olsa ne olur,
Kýrýk gönül için diyar tek etsem iyi mi olur,
Seni durduramasam ölsem ne olur gönlüm…
Gönlümün iþi bir bilmece formül yok çözemesin
Kýsa olan bu yaþamada karýnca bile ezemezsin,
Dünyayý ve insanlarý sevmeden ölüp gidemezsin..
Seni anlayýp gönlünü almazsýn üzerler gönlüm..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.