Tüm yalnızlıklar martı kılığında İstanbullu öpmekteydi sustum

Bak! Yine ben geldim dedi yalnýzlýk kokan kadýn
Ellerinde Gülizar’ýn dikenli sevdasý
Yüreðinde ertesi hayattan arta kalan martý çýðlýðý



Sesi martýlarýn þýmarýk özgürlüðüne karýþtý
Ellerinde gece yanýðý sevda
Yüzüne baktý! Ölüm içmiþti



Ah Tüm yalnýzlýklar martý kýlýðýnda Ýstanbullu öpmekteydi sustum



Ýstanbul sevdalarýn Gökkuþaðý giyinmiþ kenti
Ve bin kadýn efsanesine düþen masalsý þehrim
Bu gece’de seni yazdým en koyu düþlerime
Gece ben ve sen



Geceye bir kadýn parmaklarýndan þiir içtiriyor
Tiril tiril sevdayý ruhuna giymiþ
Bin kadýn efsanesi yazýlýyor aþka



Kýyýdaki kadýn hala yalnýzdý
Suya býraktý ruhunu
Tüm þiirleri parmaklarýndan ölüme aktý



Ah Tüm yalnýzlýklar martý kýlýðýnda Ýstanbullu öpmekteydi sustum



Parmaklarým ! Yaralý sevdamýn kanayan gülü
Ölüme aktý tüm þiirler
O anda! Tüm yalnýzlýklar martý kýlýðýnda Ýstanbullu öpmekteydi sustum
Martýlar ve Ýstanbul bana aþký fýsýldayan kadýn kadar dokundu



Þimdi ! Tüm parmaklarý þiir yazýyordu ölüme
geceye emanet etti ruhunu
parmaklarýnda yaralý bin veda


Gülizar bir vedaydý suya düþen aksi
nü bir yalnýzlýk
vedalar martý kýlýðýnda Ýstanbullu öpmekteydi sustum



Ah Tüm yalnýzlýklar martý kýlýðýnda Ýstanbullu öpmekteydi sustum



Bir kadýn ölüyordu
ölümü öpen tüm þiirlere düþen veda gibi
nü bir yalnýzlýk kefenine sarýlýydý suskunluðu


mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: