ADEMİN ÇOCUKLARI
Aklýmda binlerce çocuðun ayak izleri
Göç ediyorlar gecenin karanlýðýn/d/a
Güneþin battýðý yere doðru
Sanki dünya onlar için bir oyun/du
Çýðlýklarý geliyor çok uzaktan
Cennetin kapýsý ardýna kadar aralandý
Koþun diyor melekler koþun!
Dünya etten ve kemikten urbalarla dolu
"Sesimi bekleyin" diyor Ýsrafil
Gün sayýyor Ýsa yeryüzüne inmek için
Dünya sanki sabýrsýzlanýyor kýyametine
Ortadan yarýlmak için
En evcil hayvan bile uðramýyor
Ýnsanlarýn çoðaldýðý yerlere
Yýlan bile artýk "ben çýkmam" diyor yeryüzüne
Þimdi aðlýyor bir þehir
Baðrýnda büyüyen bir yetimin
Çareleri çaresiz kördüðüm
Can cansýz bedende
Beyaz kefenlere hiç yer kalmadý yeryüzünde
Düþünüyor Musa asasý elinde
Gelmeyen umudun kanatlarý
Dönün artýk dönün ebabil kuþlarý
Adýný bilmediðim kuþlar gördüm
Gökte uçan çocuklar
Vurun kanatlarýnýzý topraðýn baðrýna
Ateþten taþla büyüyen çocuklar aþkýna
Mescid-i Aksa’dan miraca yükselen Muhammed aþkýna
Gökten inecek mesihin aþkýna
Dönün de bitsin acý
Dönün ki tez gelmesin Kýyamet
Nedir bu uðrundaki nedamet
Yýkýlsýn þu zulmün duvarlarý
Yeryüzüne deðmeden Cebrail’in kanatlarý
Günahsýz ölüyor
Ademin çocuklarý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
CELAL KEKLİKCİ ( gazi48 ) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.