Hayat yordu beni Bildigin gibi degilim artýk Hiç solmayan bir çiçektim Þimdi kopardýlar gülümü Yolumu bilmiyorum Gençligim tükeniyor Ne geri dönebiliyorum Nede ileri bir adým daha atabiliyorum Öylece kalakaldým Hayatýn kör kurþunu vurdu beni Herþey yordu beni Vedalar bitirdi Yaralarým kanýyor Gözlerimin ýslaklýgý hiç kurumuyor Caným çok yanýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
buselim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.