Çocuktu işte....
Çocuktu iþte....
Çocuktu iþte her söyleneni gerçek sandi.
Gerçekle hayali ayýrt edemedi.
Hayalini söyleyeni kendi hayaline katti.
Kendi hayalini gerçek sandi.
Hayallerini adayip hayallerde sonsuzlasti, hayallerinde yer almadýðýyla.
Dedimya Çocuktu iþte bir tek onda var oldu bir tek o var sandi yalan dünyada.
Küçücük dünyasýný ona adayip onu tek gerçeði yapti.
Inandý ona herkesten fazla.
O çocuðu seviyordu, kirmazdi, kiyamazdi....
Çocuk kiyamadi, kizamadi...
Çocuktu iþte her gösterilen sevgiyi gerçek sandi ama Kýyýldý, kýrýldý, masumiyeti elinden alindi.... vazgeçemediði tarafindan.
Çocuktu iþte olsun dedi.
Ýnsan sevdiðini kirmazmiydi en çok. Sevmedigiyle ne iþi vardi ki insanin.
Sevdiðim de beni sevdigi için kýrýyor deðilse kirmazdi dedi kendince.
Çocuk hakliydi kendince beslediði duygular safti, temizdi, masimdu....
Herkesi kendi gibi temiz sandi kirlenmiþ dünyayý düþünmeden.
Önce ki yaþadýklarýný unutarak o farkli dedi.
O herkesten farklý. Yalan soylemezdi o sevmese seviyorum demezdi.
Hakliydi çocuk kendince dünyanýn nasýl olduðunu unutarak.
En çok o kýrdý çocuðu.
Hayallerini elinden aldi.
Güven duygusunu yýktý diðer insanlara karþý.
Masumiyeti kaybetti çocuk.
Sevgi, Aþk, Sevmek, sevgi için emek....
Hepsi yalanmis dedi.
.... Sonra dediki çocuk " ne kadar kacarsam kacayim senden, kactigim kadar batiyorum yokluguna" bu yüzden BURDAYIMMMMM diye haykýrdý dünyadaki kavuþmasý mahþere kalmýþ aþklara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.