Yakýndýr, bir bayram daha yaþanacak
Þenlenecek çocuklar, kahkahalar atacak
Bayram namazý kýlýnacak sabahýn köründe
Ýnsanlar birbirine sarýlacak
Küslükler unutulacak, dostluklar yaþanacak
Ama benim kadere isyaným susmayacak,
Herkesin yüzünde mutluluk dolu bir tebessüm
Benimse ruhum daralacak…
Kaybettiðim körpe canlar gelecek aklýma
Bayramlarýn benden alýp götürdükleri
Uzanacak ellerim topraðýna dokunmaya
Ulaþamayacak…
Ve sadece, dilimde bir Fatiha dolaþýrken
Gözlerim dalacak, içim burkulacak
Bu bayram da benim yüreðim yanacak…
Ve yine sen geleceksin aklýma güzel ablam
Bir bayram sabahý, üç yavrunu geride býrakýp
Hayata veda ediþini tekrar yaþayacaðým,
Þimdi kaç yaþýndasýn bilmiyorum ama
Ben seni otuz beþinde gibi anacaðým
Hayalimde sarýlacaðým sana
Öpeceðim doyasýya saçlarýný koklayacaðým
Sen uyurken kara topraðýn altýnda
Ben bu bayram da aðlayacaðým…
Kahretsin… Neden gelir ki bu bayramlar
Bilmiyorum, ne anlam taþýyorlar
Neden farklý doðuyor gibi güneþ,
Neden mutlu oluyor insanlar
Düþmanlar bile barýþýyor bir günde
Neden her þeyi unutuyorlar
Oysa beni en sevdiklerimden ayýrýyorlar
Sevmiyorum bayramlarý bayram sabahlarýný
Bana senin yokluðunu hatýrlatýyorlar
Týrnaklýyorlar acýmasýzca, yüreðimi kanatýyorlar…