Hiç baba oldunuz mu bu Kenan ülkesinde, Çocuðun vuruldu mu sarýlmýþken boynuna. Gözyaþýn kurudu mu sisli barut isinde, Bebeðin aðladý mý sokuldukça koynuna.
Hiç siper ettiniz mi bombalara göðsünü, Olmayan kolunuzla sarýldýn mý eþine, Evladýnýza kefen yaptýn mý baþörtünü, Kan ve baruttan bulut geldi mi güneþine.
Hiç genç kýz oldunuz mu Gazze harabesinde, Hayalin yýkýldý mý barýndýðýn ev gibi. Hiç ölüm hortladý mý aþkýn alfabesinde, Çeyiz sandýklarýndan yükselen alev gibi.
Hiç çocuk oldunuz mu Filistin topraðýnda, Uykunun ortasýnda sýçradýn mý aniden. Oyuncaðýn öldü mü o en güzel çaðýnda, Hýrýltýlar duydun mu seni vuran caniden.
Hiç insan oldunuz mu televizyon baþýnda, Kesildi mi soluðun, titredi mi her yanýn, Çocuklar kan kusarken ölümle telaþýnda, Karanlýk yýrtýlýrken ürperdi mi vicdanýn.
Coþari bu vahþeti seyretmek elbette zor. Siyaset canavarý kusuyor niyetini. Ey Musa! Þu vicdaný körelmiþ kavmine sor, Kim öder parçalanmýþ çocuðun diyetini.
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.