Seni kim duyup meramını anlamalı
Neden acý içinde çýrpýnýr durursun
Anlamadan, araþtýrmadan uzaksýn
Niye miskinlik için vehme kanarsýn
Kalbinde var olan gücü bulamazsýn
Belli hevese kapýldýn ona imrendin
Ne hikmetse, hiç tanýmadan sevdin
Ve böyle olmasýný istedin, ýsrar ettin
Sonra onu tanýdýkça ah etmeyi seçtin
Ne yýllar ve ne de umulan zamanlar
Ýçinde ukde býraktý silinmeyen anlar
Umut beslediðin, hasretindi hülyalar
Yüreðine dert onsuz geçen zamanlar
Bilmem niye kendini þartlandýrýrsýn
Bir zan üzerine gelecek hesaplarsýn
Ona ne kadar yakýnsýn ve tanýr mýsýn
Her an, hüzün akþamlarýnda aðlarsýn
Sen kendi dünyan içinde yaþayansýn
Bir baþkasýnýnkine ne kadar yakýnsýn
Her iki dünya için mi vefaya hazýrsýn
Sabýr ve çileyi bilmem kime býrakýrsýn
Refikam aklýma geldi, ne naif nefesti
Sabýr ve gözyaþý içinde ne çok sessizdi
Gözlerimin içine bakar fakat üzmezdi
Annemi hiçbir zaman þikâyet etmezdi
Annesi çileyi görünce götürmek istedi
Refikam gelinliðim kefenimdir demiþti
Yýllardýr sabretti, sevdasýndan geçmedi
Altý çocuðun anasý, baþ tacýna yükseldi
Hevam, hevesim demedi gönlünü verdi
Bizleri bizden çok düþünen münevverdi
Kendi halinde ayalin derdinde ki nefesti
Benliðinde geçti, feda olmayý bilen kalpti
Þayet benimde önceliklerim var diyorsan
En yakýnlarý da avucunun içine alýyorsan
Ben bilirim ve ben dinleneceðim diyorsan
Ruhsuz ve kalpsiz olan, izdivaç diliyorsun
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.