Utanýrdý çocuk kýrmýzý yanaklarý al al olurdu güle dönerdi yürek ise hepten küle Hiçbir zaman onun olmayan kimliðini saklardý yýrtýk pantolunun cebinde çünkü doðduðu yer içindeydi Nereli olduðunu kimse bilsin istemezdi lehçesi onu zaman zaman ele verirdi içinden çok kýzardý kendi kendine ah þu dilim bir türlü düzelmedi Ah"anam babam biz niye farklýyýz der ,binlerce sitem vardý gözlerinde hepimiz ayný topraklarda doðmuþuz askerde abim bu ayrýcalýk nedir?
Asýl andýmýz okunursa orda iþte ezilirdi çocuk ruhu bin kere yýkýlýrdý Sýnýfa girince sanýrdý herkesýn gözü onda boncuk boncuk terleri döker Zaten üst bas periþan anasì babasýnýn ,pantolununu ona dikmiþ kenarý kývrýk defterlerinede Anacýðý eliyle bezden çanta dikmiþti ona anam kokuyor der kendini teselli ederdi Defterlerýni çýkarýnca utanýrdý ellerý terlerdi. kendi kendine anam kokuyor derdý sarýlirdi Sonra çocuk hepsýne bir çizgi çekti bunlarýn ,ve olsun dedi ben okuyacaðým bunlar sudan havadan þeyler dedi sarýldý defterlerine.. yüreðin çok büyüktü çocuk...
17/7/2014 nur.
nur 18/7/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur🕊 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.