Söyleyemiyorum; hemen karnýmýn sað tarafýnda elimi tuttukça zonklamasý azalan bir sancý var Týp literatüründe apandistmiþ adý benim dilimde kahpeliðin daniskasý öyle habersiz öyle ani geliþi var ki patlama noktasýna gelmeden daha çýkarmam lazým zehirlenmemek adýna.
Hâlbuki faydalý zannetmiþtim vücuduma her daim farkýna varmasam da iþte aniden ben burdayým diyen kalleþliðin faturasýný ödeten organ diye deðiþtirdim adýný zannýmca o da beni ödleklikle suçlayacak kim bilir.
Tanýdýk bir duygu aslýnda ne suçu var ki apandistin daha yürekte yediðimiz kazýk dikdörtgeninin her bir köþesinin cilasý sökülmemiþken ve her gün biraz daha parlatýlýrken kýzmak doðru mu sancýlarýn git gellerine.
Söyleyemiyorum; Elimi çeksem patlayacak biliyorum daha önce geliyorum demiþti aslýnda aylar öncesinden de önce temizle etrafýný yalan dostluklarý sokma bünyene dedikçe henüz erken diyerek savsaklamamýþ mýydým iyi niyetimi paspas yapýp ayaklarýna alýn ’’lan ’’ basýn temizlerim nasýlsa demekten aðzýmda tüy bitmiþti kuþlar kýskanýp da tek tek alýp gitmiþti tadý hâlâ damaðýmý daðlar durur söze dökülemeyen kelimelerim dilimde kurur.
Elimde daha önce kýskandýðým ve habersizce çaldýðým kan gölüne banmýþ neþter hazýr ol da bekle beni bugün son vereceðim bu keskin sancýya alýþkýným ben nasýlsa katlanýrým acýya..
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.