YÜREK ODAM

Ufka astýðým bakýþlarým kýsýk bu günlerde
Yürek odam daracýk
Bilmem ki kaçýncý günü
Kendimden kaçýþlarýmýn

Bu yapmacýk gülmeler bana ait deðil
Kahkahalarýmýn arasýnda yabancýlaþýyor gibiyim
Aradým kendimi bu düzenin çýkmaz sokaklarýnda
Hissizleþiverdi hissettiðim herþey
Aðlamak düþüyorken gözlerimin kaderine
Aðlayamýyorum
Anlayamýyorum
Karanfilin yanaklarýndaki
Yaðmur damlasýna özeniyorum

Donuk resimler çiziliyor ömrümün tuvaline
Beni içine hapseden binalar yükseliyor modernleþen þehrimde
Ýki kiþilik yaþýyorum hayatý
Bir ben birde gölgem
Uzaklaþýyor yamacýmda gölgelenen gölgem
Gökyüzüne dayýyor bir merdiven
Ben mi bana uzak
Gölgem mi bana kýrgýn
Yoksa aynalar mý yalancý
Bilemiyorum
Bu kör düðümü çözemiyorum
Sesi kýsýlan çaðrýlarý duyamýyorum
Suyun vura vura yumuþattýðý
Yamaçlarýnda tek baþýna yaþayan taþa özeniyorum

Düþüncelerimde karmaþýk savaþlar
Bu ölümlü sevdalar beni yorar
Ruhumun üzerinden geçen acýmasýz uçaklar
Gönül hanemi bombalar
Toza dumana bulanýr ülkem
Kurþun yarasý alýr gölgem
Durduramazken bu iç savaþlarý
Sürgün edemiyorum kendimi bu sevmelerden
Ýçimde ölüyorum
Üzerimde dünyamýn lekesi ve yanýma uzanan ameller
Ay ýþýðýnýn terk ettiði geceye
Hayallerin süslendiði düþlere
Etrafý ümit oyalý bir mendile
Ateþin yakmadýðý tene
Ayrýlýklarýn kavuþmalardan ayrýldýðý güne
Ve beni, bana hatýrlatan hissiz kaleme
Özeniyorum birtek ben




Sosyal Medyada Paylaşın: