Giderim

El ile bir olan dost beynimi yorsun
Ýncinen kalbimden gül derer giderim
Gönül enkazýmda baykuþ ötedursun
Saplanan okla külüm sürer giderim

Kin nefret öfke yokken gönül hanemde
Kardeþlik duygusu yeþerir sayemde
Yetmiþ iki millet bir rota gönyemde
Canýmdan daha öte sever giderim

Beni kardeþ bilmez varsýnda buyursun
Döktüðü kanýmla iþkembe doyursun
Fermaný tellalla cellâda duyursun
Kalp zarýmdan sicimi örer giderim

Ömrümde kýrmazken kimsenin kalbini
Nefsi emarenin kýrarken belini
Al gül vermeye uzatýrken elimi
Kýrýlan gururumu serer giderim

Ýnsanlýða hizmet bendeki meziyet
Düþmaným yok olsa da etmem eziyet
Tefrikaya girmem dýþlasýn cemiyet
Bin bir zorluða göðüs gerer giderim

Solmazým çok çektim bu sivri dilimden
Beyler fermanýyla sürüldüm ilimden
Kimsesiz naaþým sarýlý kilimden
Þehadetle cennete erer giderim

M.Sýddýk SOLMAZ




Sosyal Medyada Paylaşın: