Sakýn korkma, korkunun ecele faydasý yok! Mezar karanlýk oda, güneþi, lambasý yok! Yediðin içtiðinin hesabýný verirsin, Öyle bir çeþme ki bu, su içecek tasý yok!
Ýlk aldýðýn nefesle aðlayýp güleceksin, Ve ecel rüzgârýyla gün gelip öleceksin! Yeniden “ol” diyecek sana “öl” diyen Tanrý, Su bulmuþ toprak gibi tekrar dirileceksin!
Kabir denen mekânda, baþbaþasýn kendinle, Çekildi mi el ayak, kendi kendini dinle. Akýllý canlýsýn sen, bilirsin iþlediðin Günahý ve sevabý, yaþadýðýn dininle…
Coþari der, hasretim ruhumda bizarýmdýr, Her ölümde yüreðim boydan boya yarýmdýr, Þu mezar dedem, ninem; þu mezar anam babam, Gezdiðin bu mezarlýk, benim damarlarýmdýr!
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.