Ben gözlerinde, sonsuzluğu özlüyorum

Önceleri, henüz yazmadýðým mektuplarýmda saklýydýn
Yitirdiðimi sandýðým, duygularýmýn aynasýydýn
Sendeki, sevilmeyi bilmeyen bir çiçeðin o, en saf hali
Bende ki utangaç bir çocuðun ürkekliði
Ve aþk, o günlerde ikimizin de içinde yer etmiþti
Belki de, bizim elimize düþmeseydi, böyle kýrýlýp dökülmeyecekti

Bilmem hatýrlar mýsýn konuþurken,
Seni seyretmekten, konuþmayý unuturdu sesim
Kendimi ele vermek çekingenliðinde, susmayý tercih ederdim
Herkes, bendeki gizemi merak ederdi
Oysaki adýndý, dizelerimde sakladýðým
Ýþte o zamanlarda bile sen,
Damla damlaydýn, çoðalýrken içimin derinliklerinde
Þimdi enginler saklýyor,
Seni benden, güneþli bahar günlerinde

Oysa yedi verenleri, yedi iklime sýðdýran
Tüm mevsimleri, bire indiren de sendin
Sen bahçemde açan haným elleriydin
Aþkýn henüz, bestelenmemiþ güftesi
Özlemi anlatan tüm þarkýlar sendin
Denizin umuda çalan mavisiydin
Saklanýrken ellerimin ardýnda ben
Sen titrek kalemimden damlayan,
En güzel þiirimdin…

Biliyorum, belki de ben, sana kavuþamayacaðým
Belki de, sende son bulacaðým
Yine de, en güzel þiirim, gözlerin olsun
Þiirlerimi üst üste koyup da, çýktýðým dar aðacýnda
Þiirlerimi, kendim tekmelemek istiyorum
Varsýn, bu uzadýkça uzayan hikaye de, böyle bitsin
Ben gözlerinde, sonsuzluðu özlüyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: