gözlerini kýmýldatýp deðiþiyor yanýlýyorsunuz þu an deðil þimdi deðil yarýn yüzünüzü hissetmeniz için elinize deðen iki buluþma sonrasýnda son kez öðreneceksiniz iç fýsýltýsý aðýr basan bir yenilgiden çýkýp sonsuz çizgiye doðru hiç tükenmeden acýnýn kendisi olmayý
þekilden þekile en rahatlatýcý olaný bu hayýr bu buðu baþlý solgun dil gibi her þeye benziyorum ya kutsal çantasýný açýp içime bakacak olan bir yorgunluðu iyileþtiriyorum kim ise kim belki de kýrýlan kalbim
soruluyor yanýmýzdan geçenlere hatýrlayan var mý mavi küreyi düzlükten baþka hafýzasý olmayan bir bakýþ atarak üzerime uzaklaþýyor yorgun patikalarý çocukluðumun
karný soyulmuþ aðaç direkler ve onlarýn taze dallarýndan olma çemberler için kokular sýzdýran bir baharý anýmsýyorum su içmiþtim sýrtý kambur dedemin ellerinden
eski bir mezarýn ahengi ile deðiþtirdim rengimi tapýlasý sözcükler etmiyorum yormuyor artýk kuþlarýn melodisi güneþ rüzgara soruyor toprakla öpüþsek mi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.