Ondandır….

Uzun süre körlerle ceviz oynadým (!)
Hep onlar kazandý nedense !...
Belli ki ben oyun kurmasýný bilmiyordum !
Sonra çelik çomak ve körebe…
Ben ebe olurdum
Onu yakalanmak için(!)
Düþümde bile
Kimseyi ebelemeden uyanýr,
Onu yakalamak için yeniden uyumak ister,
Uyuyamazdým.
Hep O’nunla olmayý hayal ettim
Fakat bir türlü olmadý.
Koþan her çocuðu yakalama isteðim
Ondandýr.

Biraz büyüyünce
Dörtnala koþan iki beyaz at düþlerdim.
Gecenin tan karanlýðýnda
Birinde o, birinde ben
Þafaklar boyu…
Atlarýn yeleleri ve onun sarý saçlarý
Geceye meydan okurdu.

Güneþin ilk ýþýklarý gözlerinden yansýyarak
Güllerdeki çiy tanelerini
Ýnciye dönüþtürürdü.
Diþleri zaten inciydi…
Beyaz gülleri sevdiðim
Ondandýr.

Atýný bulutlara doðru sürerdi.
Ardýndan yetiþmek ister
Bir türlü yetiþemezdim.
Ufukta kaybolurken,
Atýyla beraber buluta dönüþür,
Oradan gülümserdi…
Bütün gülüþleri sevdiðim
Ondandýr.

Yýlarca onun yaðmurlarýyla ýslandým.
Bazen inci diþlerini doluya, kara dönüþtürüp yollardý,
Ýliklerime kadar donar,
aldýrmazdým.
Onu hep beyazlar içinde düþledim
Beyaz bir güvercin ve kuðu gibi…
Þimdi nerede bir beyaz görsem onu hatýrlýyorum…
Aklýmýn hep bulutlarda gezdiði
Ondandýr.



Halit ÖZDÜZEN
Sosyal Medyada Paylaşın: