gözlerim yola düþtüðünden beri düþlere sakladým ilkbaharlarý o yüzden hazanla esiyor baþýmda yeller
yoksul yanýmda mevsimsiz güller yeþeriyor ay ýþýðýnda göðüs sesiyle uyanýyorum güne gurbetten sýlaya düþüyor adým yolcular gelip geçiyor zamanýn isli kýskacýndan
alýþtým ekmeði suyu bölüþmek gibi bölüþüyorum seni tüm dünyayla sadýk kalamýyor kaçmalarým gittiðim yere ardýmda bir sen kalýyorsun bir de tüm dünya küsüyor bana