YETİM BİR ÇOCUK GİBİ GÜLÜMSÜYORDU HAYAT...

Belki sadece fotoðraflarda gördüðünüz, yazgýsý silinmez bir yüz, hasretin ayazýnda üþüyen bir yokluk...
Veya uzaktan duyduðunuz ve soluðunuzda kümelenen kederli bir ses için bile olsa, kal-
binizin uzaðýna düþmüþ, anlamlarýnýz ve beyaz düþlerinizin peþinden gitmekten asla caymayýn..

Aþk için, isyan için, hayata yakýþmak için...



*


/ Doðu’ya dönük yüzüm
ve yaslamýþým sýrtýmý puþt tabancalara...
yas tutan bir ülkenin kederli kalabalýðýnda mazlumlar yenilir yasalara
ve herkes birilerinin yarasýný taþýr uzaklara... /




I



Biliyor musun?..
günlerde kararýyor apansýz
kararýyoruz, yazgýmýz gibi z/amansýz...

Ve karardýkça paramparça sorularda böyle yanýtsýz...


Görüyor musun?..
sýzýlý bir yalnýzlýða gark olmuþuz...

Kuþlar alýngan, gökyüzü kýrgýn
acýlar derin, sözcükler sýð
aþklar uçurum, sevinçler kül
örselenmiþ yürek
törpülenmiþ umut
soðumuþ hayat...

Ve irileþen ekmeðine gömülen,
ýssýz insan
ýssýz insan...

II

Herkes payýný alýrken gecenin efkarýndan,
baktým ki, herkesin gülüþleri, türküleri, özlemleri bayat...

Ýþte bu yüzden yetim bir çocuk gibi gülümsüyordu hayat...


/ Yetim bir çocuk gibi gülümsüyordu hayat-
Yokluðunda her sabah, maðlup bir adam yalnýzlýðýn ýssýz gövdesine savruluyordu.../

III

Bir kardelendim, yalancý baharlara kandým...
Ýhanetin alfabesinde hep yanlýþ bir harf gibi yaþadým.

Ben burada upuzun kýþ geceleri,
çaresizliðin kýskacýnda umutlarýna taammüden kastedilen..

Sen öyle soluksuz
soluðuna sarýlan þarkýlarda...

Kalbimin kýyýlarýna hüznün alfabesiyle yazýlmýþ en fiyakalý aþklarým..
bu yüzdendir içimde sýzýlý bir yýkým barýndýrmalarým...

Ama öðrendim,
’öðrendim artýk bir çýðlýðýn soluðunda büyümeyi’...
öðrendim belleðimde çürümüþ özgürlükler biriktirmeyi.


IV


D/erken, sýrtýmýzda birikmiþ dost yüzlü pusular...
oysa biz seninle soðuk bir Erzurum akþamý kadar yalnýz;
aþka da, tabancaya da açýk iki yürek...

Daha kaç intihar d/evrilir þu naçar ömrümüze
günlerin zehir zýkkým boðuculuðunda...

V

Biz ki, yýllanmýþ þarkýlarda çürüyen notalarýz....

Senin yüzün memleketim...
Yüreðin Palandöken.

Hasretinden sýtmaya tutuldu gülüþlerim...
Bak iþte bunlarda senden arta kalan küllerim...

Vebalý bir uzaklýðým...
unutmuþ iklimini kavuþmak..

Ýþte bu yüzden kalmadý sýcaklýðým...

Kalmadý sýcaklýðým...

VI

Ses tellerime tutunma sevgili;
daha soluðumda sesime sýðmayan þarkýlarý taþýyorum...
ve özleminin umutsuz çarmýhýnda akþamlara sýðmayan,
o derin ve kederli yüzünü...

/ Ses tellerime tutunma sevgili;
sesimde uçurum gibi o yaslý þarkýlarda... /

O yaslý þarkýlarda
yanmýþ
ve
yanýlmýþ...
hasretinin heybetiyle sýnanmýþ...

VII

Böyle her sabah suçlu bir býçaktý hüzün,
kül rengi umutlarda yaðmalandý gök(yüzün)

Yetim bir çocuk gibi gülümsüyordu hayat...
kalbinde buruk anýlar, bozgunlar...
kentlerin yorgun gövdesinde kanayan susuþlarýn ýslaklýðý...

Ve gözlerinde akýp geçen yýllarýn karþý konulmaz þaþkýnlýðý...


Ah senin bir namlu gibi sokulduðun gecelerin...
sabýrsýz bekleyiþlerin... boðucu kederlerin
yüreðinde paslanmýþ hüzünlerin
yüzünde cam kesiði gülüþlerin
rutubetli ve çürümüþ hayallerin...

Daðýlýr mevzilerin, gasp edilir sevinçlerin..
bu yüzden dinmez üþümelerin...

Dinmez üþümelerin...


VIII

’Bir gün deðil, her gün her þey eksilir;’
ama eksilmez sana olan susuzluðum...

Sesine sarýlmýþ terli ve uslanmaz bir çýðlýk gibi...

Býrak düþlerim özleminin yaðmuruyla sýrýlsýklam ýslansýn...
Seni bana yasak kýlan bu ýssýz ve upuzun yollar utansýn.

Ben hasretini giyinip yürürüm; / varsýn eskisin yollar...
kýnýnda bir býçak gibi usulca gelip geçsin ömrümden yýllar...

Çünkü Züleyha bile beklememiþtir Yusuf’unu, seni beklediðim kadar.




( Birdal Erdoðmuþ - Erzurum 2014 )



Sosyal Medyada Paylaşın: