BAK ARTIK
Olmuþum ben bu aþkýn müebbeti sanýðý
Bir yüce allah birde benim tanýðý
Yüreðimde kalan sanki bahar yanýðý
Sönmedi sönmeye benzemiyor bak artýk
Hoyratça yaþandý çabucak bu aþk bitti
Ýnancýmýz kayboldu güvenimiz bak yitti
El sözüne bakarak ta uzaða gitti
Dönmedi döneceye benzemiyor bak artýk
Bu yaralý gönlümün içler acýsý hali
Kalmadý hiç umudu kalmadý hiç mecali
Üstüme yüklediyi bunca yükü vebali
Bölmedi bölmeye benzemiyor bak artýk
Kalp dediðin bu organ benziyor bak cama
Bir kez kýrýldýmý tutmuyor artýk yama
O beni öldüreli yýllar oldu bak ama
Gömmedi gömmeye benzemiyor bak artýk
Doldurdu bu gönlüme ateþi hiç sönmüyor
Ýnanki bu Ýmdadýn solmuþ yüzü gülmüyor
Kaç yýl geçti aradan hesabýný bilmiyor
Bilmedi bilmeye benzemiyor bak artýk
Ýmdat TÜRKEL:11/07/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.