Artýk istemiyorum!
Artýk istemiyorum gözlerimden zamansýz boþalanlarý,
Bedenimin kasýntýsý,ellerime kadar iliþmiþken,
Feryat,figan dolu titrek þiirler yazmak istemiyorum.
Kafamý yastýkla her buluþturmamda,düþünmek istemiyorum.
Nerede hata yaptým diye...
Utanýyorum artýk.
Utanýyorum insanlara bu solgun yüzle bakmaya.
Ve yine karþýlýðýnda,
Bir o kadar soðuk bakýþlarýn esaretine güceniyorum.
Dilimin amadesi dertli þarkýlarýn nakaratlarý da,
Gecemin beyhudesi yetmiþlik þiþeler de,
Yere batsýn be!...
Dert basamaklarýný üçer beþer çýktým.
Yoruldum.
Öyle yoruldum ki...
Soluklanmak için bir yer arama umudundan býktým.
Karþýmda düþmancasýna dikilen bu sayfalardan,
Kaderim gibi kara yazýlý kalemimden,
Her þiirde damla olmaktan çýkarcasýna çaðlayan,
Dizelerin arasýnda kendilerine yer edenin kanlý yaþlarýmdan...
Senli ve sensiz olan herþeyden býktým be býktým anlasana...
Artýk sevgini istemiyorum.Bende sevgin iptal!
Meðer ne de ucuzmuþsun,aldanan ben aptal!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.