Ya uyanmadan!..
Avaz avaz sinelerimin sesini, yýldýz duydu,
Yer - gök dinledi, inledi, sen duyamadýn,
Ufkumu sarsýn istedim ýþýktan günlerim,
Þu sevgi otaðý gönlüme, taht, kuramadýn…
Gamzelerin bir hoþ oldu, duymuþum,
Her yerde meltem, hafif rüzgar olur,
Eser herkesi serinletirde, bana ne kastý,
Bin zaman geçse, yine bana hançer olur…
Kýrýp kýrýp parçalayýp saða-sola attýðýn,
Bir; Bay hiçkimsemiyim, gönlücüðünde,
Kendi parçalarýmýzdý bir araya getirilecek,
Toplasan kalabalýðýn içinde, ömürcüðünde…
Ah bu aþkýn, bu halleri ne? Ne hale geldin.
Gönül, dokunmadan aðlýyorsun, gün-gecede,
Kim? Kanadýn yoldu senin. Soranýn yokmuþ,
Sade, okunuyorsun, þiirde-mýsrada hecede…
Yýldýz kurdeleler, takýp-takýþtýrmýþsýn,
Gamzelerin konuþur, sen dinlemezsin,
Her gün keyfi tam takýr yerindedir de,
Benim yüreðim hisseder, sen bilemezsin…
Ayarýný bozduðun kantar, gün gelir seni tartar,
Gel gözlerime, gözlerinle, ya duy, ya duymadan,
Hediye atýn diþine bakýlmaz, aþkým kucak açtý,
Gel aþka; Ya uykundan uyan, ya uyanmadan…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
10.07.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.