Korkmadýn Allah’tan nede kulundan,
Huzuru bozup ta gittin kaynana,
Ana bilmiþtim ben ta en baþýndan,
O zamanlar beyaz,süttün Kaynana.
Sene ikibinbir,aralýk ayý,
Baþkasýna belki,iyi bir sayý,
Bana öyle mi ya,aldým ben payý,
Gelip de ömrüme,çattýn Kaynana.
Alamadýn her þey, yaptýn hýzýný,
Sen hep kötülüðe çaldýn sazýný,
Allah’ta þahit,çok sevdim kýzýný,
Sende diken gibi,battýn Kaynana.
Kime uydun böyle kime hýrslandýn?
Gelip gidip anca bana terslendin,
Beddua edip de,yüksek seslendin,
Gözümde sen artýk,bittin Kaynana.
Bizler yuvamýzda huzurlu idik,
Açmak istedin sen duvarda gedik,
Bahane aradýn,hep didik didik,
Mutluluða sanki settin Kaynana.
Suç sanki benim mi,benim mi hata ?
Herkes ister mutlu bakmak hayata,
Fakat hele sen var ya,sen adeta,
Bizi üç kuruþa sattýn Kaynana.
Belki seven vardýr,ona sözüm yok,
Bana kýzanlar da, olabilir çok
Sev sende demeyin buna karným tok,
üç günlük ömrüme,yettin Kaynana.
Ýnsan insana hiç bunu yapar mý?
Hacca gittim deyip pula tapar mý?
Hac ta hiç ÞEYTAN dan ilham kapar mý?
Sen böyle kendine, neddin Kaynana?
Hadi ben elim de,peki yaz kýzýn,
Ýblislik yaptýn hep,kýþýn ve yazýn,
Kalsýn sende artýk, þekerin tuzun,
Huzurun içine,ettin Kaynana.
Yalanlarýn arkasýna saklanýp,
Kötülüðe birde,kendin eklenip,
Sinsice gelipde sen çöreklenip,
Yuvamýn üstüne yattýn Kaynana.
Erdal Sarýgöz
10-Temmuz 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.