Cam kýrýklarý böbreklerime batar oldu Dört yüz sene geriden gelen bir adam Bugünlerde sýrdaþým… Yüksekler mide bulantýsý yapýyor Açlýk iki büklüm ediyor Susuyorum Susuyorum Nasihatlere kulaklarým kapanmýþ durumda Ýç çekiþlerim ölümden bir nefes Ama ölmeye erken gibi Gün doðuyor, batýyor Aylar þimþek hýzýnda geçiyor Ben ilk nasýlsam Þimdi de öyleyim Henüz yaþlanmadým Henüz ömrümün yarýsýnda deðilim Nerede olduðumu bilmiyorum Buraya nasýl geldim hatýrlamýyorum En son yastýða baþ koymuþtum Ömrümün yarýsýnda da deðilim, sonunda da Öleceksem de ya da illa ölmem gerekiyorsa Çok beklemeye hacet yok Þuan ölebilirim Burada da aþk var Ýsyanlardayým… Ve ben, Uyanmak istiyorum artýk bu rüyadan…
Adil Yavuz DURMAZ 09.07.14
Sosyal Medyada Paylaşın:
adildurmaz46 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.