Bizim sokaðýn baþýnda Bahçeli evler vardý sýra sýra. En çok Aðaçlar içinde saklý Mavi olaný beðenirdim. Kara üzümlerini kopartýp Göz hakký niyetine yerdim...
En köþesinde bir ladin aðacý vardý kocaman Yuva yapardý dalýna kumrular her bahar Bir aþk masalýydý yaþadýklarý Bu kahrolasý ,yalancý dünyaya inat...
Sonra mý? Gel zaman, git zaman Yapýldý bir apartman Bir daha derken Dört yaný sardý betonlar . Yine de Vermedi isteyenlere Kanaatkar sahibi. Dedi: "Çýkmadan bu can bu bedenden, Alamaz cennetimi kimse benden!" Fakat sonunda O da yenildi paranýn kokusuna...
Þimdi Üçü beþ yapan Açgözlüler, Daldaki al kiraza Paraþüt ters duta Bakýyorlar zavallý yetim gibi. Ahh kendini akýllý sanan enayiler! Gitti giden Kaçtý en son tren! Ve Leddalin Amin deyin içinizden...
Yazan:MEHPARE GÖKÇE Sosyal Medyada Paylaşın:
mehpare gökçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.