Yokluğunda Buz Tutar Temmuzda Üşür Solum

Sensizliðe nacarým hep, ermez ayaðým kolum,
Her nereye yürüsem de,sana çýkýyor yolum.
Dur durak bilmez bu gönül,ateþte yanan kulum,
Yokluðunda buz tutarda temmuzda,üþür solum.

Diyar diyar gezip durdum,hasretin le seyyahým,
Sanma mutluluk görürsün elbet,tutacak ahým.
Gören sanýr baþý duman,yalnýz yüce bir daðým,
Yokluðunda buz tutar da temmuzda,üþür solum.

Hayal kurup düþ görmekten baþka,ne gelir elden,
Her aklýma geldiðinde,sitem dökülür dilden.
Boþuna gelirmiþ diye bekleme,gelmez giden,
Yokluðunda buz tutar da temmuzda,üþür solum.

Vuslatýn haramdýr bana,yalnýzlýk var kaderde,
Yüreðimde gömdüm seni,sanki koca abide.
Mum misali eriyorum her geçen gün,git gide,
Yokluðunda buz tutar da temmuzda,üþür solum.

Sosyal Medyada Paylaşın: