Konuşacak Bir Şeyimiz Kalmadı (Birgül Lağımcı Şiiri)

Aslýnda bende biliyorum konuþacak bir þeyimizin kalmadýðýný
Ve paylaþacak bir þeyimizin ortada olmadýðýný.
Yine de yüreðimden gücümün yettiði yere kadar sana sesleniyorum,
Bunlarý yazýyorum sana.
Bugün sana olan kýrgýnlýðýmý rafa kaldýrdým,
Sevgimi aldým avuçlarýmýn arasýna, ona sýðýnýyorum.
Cümlelerim kýsa, kelimelerim buruk, gülüþlerim yalan
Ve kalbim kýrýk ama yazýyorum gücüm yettiðince sana.
Bir ihtimal geliþine sýðýndýðýmý fark ettiysem de, engel olamadým
Gurursuz ama mutlu ve sabýrlý hasretine.
Anlýk hayaller anlýk mutluluklara umut oluyor biliyor musun?
Bugün gönlümü hoþ tutmak istiyorum.
Çalmayan telefonuma elim gidiyor,
Sana hala bende olduðunu ýsrarla yazmaya çalýþýyorum.
Bende olan seni hiç kýrmadým, kýrmamaya çalýþtým.
Üþüyorum, bu üþüme yalnýzlýðýmdan geliyor ve sarýyor her tarafýmý.
Tutunabileceðim hiçbir güzellik yok,
Hatýrlamaktan usanmayacaðým anýlarým dýþýnda.
Isýnabilmek için onlara sarýlýyorum.
Anlamsýz ve cevapsýz sorular geliyor hemen, ben görmemeye çalýþýyorum.
Düþler uzak gibi görünüyor, ama yakýn aslýnda.
Belki de bazý þeyleri görmeyi istemek gerekiyordu.
Gözlerini aç desem, kapatacaksýn ama kapatma gözlerini,
Gözlerinin içinden gelen o sýcaklýktan bari mahrum etme beni,
O yeþillikte kaybolmak istiyorum,
O sonsuz ve umut dolu yeþillikte.
Gözlerimi geliþlere verdim, gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiþ.
Düþüncelerim gururlu, hayallerim, sevdam ve aþkým ise gurur tanýmýyor.
Gelseydin, gururumu ezip sana koþacaktým, susturacaktým içimdeki isyaný,
Kavgalarýn ortasýnda bir güneþ gibi doðacak ýsýtacaktým kalbini.
Sevinçten aðlayacaktým, hiç býrakmamacasýna sarýlacaktým boynuna,
Ýçimdekileri dökecektim omzumda aðlarken sen,
Hasretimi giderecektim kollarýnýn arasýnda.
Ama gelmedin, gelmezsin, gelmeyeceksin biliyorum hiçte niyetin yok zaten.
Kendimi kandýrdýðýmý anladýðýmda, gözlerimden yaþlar dökülüyordu.
Evet, aðlýyordum ama neye yalnýzlýðýma mý yoksa sensiz geçen dakikalara mý?
Sen milyonlarca insan içinde, yüzlerce arkadaþ,
Onlarca dost arasýnda yalnýz kalmak nedir bilir misin?
Ben bunlarý biliyorum iþte hem biliyorum hem de yaþýyorum.
Eskiden kimi þarkýlarýn ne kadar anlamlý olduðunu düþünürken
Þimdi ise ayrýlýðýn ardýndan çalýnan her þarký bana umutsuzluðu ve sevgimi anlatýyor bana Sevdiðim ne kadar çok þarký varmýþ bunu senin gidiþinle öðrendim.
Her þarkýda sen, her þarkýda ben ve her þarkýda ayrýlýðýmýz var sanki.
Gözyaþlarým asilliðini yitiriyor, yenik düþüyorum bu aþk oyununa.
Gittin belki de hiç gelmemiþtin, ben sadece geri döndün sandým ama yanýldým.
Kimi zaman bir çocuk oldum gülüþlerinde þýmaran,
Ama en çok da imkânsýzýn oldum.
Her geliþimde bir kez daha kayboldum.
Aðladýðýn, baðýrdýðýn ya da sustuðun isyanýn oldum.
Son kez söylediðin bir þarkýnýn nakaratý oldum.
Dilinin ucuna gelip de söyleyemediðin kelimeler,
Ýster istemez yaþadýðýn yanlýþlýklar oldum.
Yüreðinde ki aþk olmak isterken, yüreðine sýðýnan ve tozlanacak bir aný oldum.
Söylesene bana ben gerçekte senin neyin oldummm!
Sesin hep uzaktan çaðýrýyordu beni,
Bilseydim bana ait olamayan bu sesleniþi sahiplenir miydim?
Þimdi elimde sadece bir mevsim yaþanan
Ama bir ömür boyu içimde olacak dev bir aþk kaldý...
Kalbime söylemedim henüz gittiðini,
Öðrenirse onunda acý çekmesinden korkuyorum.
Seni hala benimle biliyor ve hala seviyor seni ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum.,
Gittin, sevdamýn yalnýzlýðýna alýþabilirim belki;
Ama senin uzak yollarýn sonunda olman acýtýyor içimi.
Suskunluðun en büyük silahýndý ve sen onunla vurdun beni.
Ben alýþkýným kendi yaralarýmý kendim sarmaya.
Asýl canýmý yakan ve kalbimi acýtan unutulmak!
Söylesene bana unutulmak kime yakýþýr.

Birgül Laðýmcý

Sosyal Medyada Paylaşın: