ben hiç bir zaman anlamadým bu hayatý
ve hiç bir zaman da mutlu olamadým bir aþkýn yýkýlmýþ köprülerinde
hangi buluta vurulsam sýrýlsýklam etti yüreðimi
hangi daða baksam güneþ yakýp savurdu küllerini
hep ellerimdeki bir parça umutla yaþadým bu güne kadar
ama ne bir umut geldi kalbime
ne de düþlerim bir gerçek oldu bu umutsuzlar þehrinde
özlerdim ama gelmezdi sevdiðim
ölümü bile ardýma alacak kadar severdi kalbim
ama o gözlerime baka baka terk ederdi bu kenti
yollara küser inatla gitmezdim benim olana kadar
ama hiç bir zaman benim de olmadý
hep bir sonbahar akþamýnýn serin rüzgarlarýna býraktý yüreðimi
umut etmesi güzel gelmese bile
en azýndan kavuþamadýðým duygular için kurduðum hayallerim var þimdi
bu bazen yetiyor bazen de kahrediyor
ama en azýndan hiç bir þeyin olmamasý kadar kötü deðil
hep ellerimde bir þey varmýþ gibi yaþatýyor insaný
bu da kahrettiði kadar mutlu ediyor
ya da mutlu ettiði kadar da kahrediyor sonunda
aman ne bilim iþte ne olup biitiyor bilmiyorum
hayatý boþ boþ yaþýyorum
nereye gittiðimi
nereden geldiðimi
niçin yaþadýðýmý hiç bilmiyorum
bilmeden yaþýyorum
karanlýk bile gölgesiyle yaþýyor ne mutlu ona
gecelerin bile sevdiði var gökyüzünde bir yýldýz gibi
ama ben hangi sabaha uyansam güneþ hep geç kalýyordu ýsýtmak için
ya da ben her gün yanlýþ bir sabaha uyanýyordum
ya da Þizofrenik bir hasta gibi mi? yaþýyorum
bilmiyorum off yaþayýp gidiyorum iþte öylece
ya ben çok geç kaldým bu hayata
ya da benden önce geçip gitti bu yaþam
kendimden geçtiðim bu günlerde
içimden atamadýklarým ve
yapmak isteyip de yapamadýklarým vuruyordu kalbimi her gün
geç kalmýþlýðýn çaresizliði
umutlarýn da bir kölesi gibiydi içimdeki mutluluk
hiç gelmedi ama bende hiç vazgeçmedim
hep umut edip her gece bir bahar düþledim
yine gelmedi
olsun gelmesin dedim
ve ben her gün yeni geceler bekledim
hangi sokaða girsem çýkmaz yazýyordu
hangi yola girsem kýrmýzýdan geçilmiyordu
sað tarafýmda yollar
sol yaným da ise hep bir umut vardý yine
bir adým gidip üç adým geri dönüyordum
yüreðim ile hayat arasýnda çekilen ince bir çizgide
öylece gidip geliyordum
bu bir kararsýzlýk mý?
ya da bir aptallýk mý?
biliyorum
serseri bir kalbim vardý aslýnda vazgeçmeyen
pes etmeyen bir yüreðim vardý benim
ama þimdi ölüyormuyum bilmiyorum
hah þimdi ona da geç kalýr ya kalbim
aðlayýp aðlayýp gülüyorum
hiç ilk gidenim olmadý
hep gittiler dedim benden
hep gittiler ama dönmediler dedim
bazen de ben gittim
ama ya erken gittim geç döndüm
yada geç gidip erken geldim bu þehre
ya da ben gittim kimse gelmedi peþimden
döndüðümde ise hiç bir þey eskisi gibi deðildi
acý olan yaný da bu ya
zaman her þeyi alýp götürüyor
hiç bir þeyi eskisi gibi yaþatmýyor
þimdi yeni umutlar bekliyorum
yeni yeni saatler geçiyor ardýndan
aþk mý? para mý? hayat mý?
yoksa adam gibi yaþamak mý
iþte bundan bahsediyorum ya
hepsini bir kenara atýp
ben sadece
hak ettiðim ve
geç kaldýðým her þeyi
geri isitiyorum
.
.
.
Mawish
.
.
.
GEÇ KALANLAR – Mawish