KEŞKE SENİ HİÇ TANIMASAYDIM

Bir keman sesi ile, sýzýsý baþlar, kýrgýn ruhumun
Ve bir kemancýdan farksýzdýr, boyun büküþüm
Nedense, bu akþam da yalnýzlýðýma sitemlerim
Yalnýz býrakana deðil, yalnýzlýðýma tüm sövgülerim
Vuslata dair, çiçekler açsa da bazen yüzümde
Vuslat nerede ve ne zaman bilinmezliðinde
Vuslatý geçtim, ne olurdu sanki þu akþam karanlýðý
Üstüne binmeseydi, kimsesiz omuzlarýmýn
Ve ne olurdu, geceler bu kadar üstüme gelmeseydi
Gündüzlerin ýþýltýsý, birazda benim akþamlarýma yansýsaydý
Yýllarýn kanattýðý, gün ýþýðý görmemiþ yaralarým,
Ne olur biraz kabuk baðlasaydý
Biraz dinseydi, sensizliðin býçakladýðý, kimsesiz kalmýþ duygularým
Ah sevgilim, sen benim, mahcup yüzümü sakladýðým
Sýrlý aynamýn, sýrrýna sýðacak kadýn mýydýn
Sevdam vardý benim, öznesi sen olan, ama duvarlarýn ardýna sakladýðým
Sýcak merhabalarýn ve tatlý gülüþlerin, ya gidebilseydi gözümün önünden
Ya da ben duymasaydým, o en güzel sesleri kendi gaibimden
Belki o zaman alýþmak, alýþmak daha kolay olurdu
Þu içimin en derinliklerinde bu kadar yer tutmasaydýn
Ya üzerime bu kadar dar gelmeseydi intiharlarým
Ya da, keþke seni hiç tanýmasaydým

Emir Sinan
Sosyal Medyada Paylaşın: